کلمات قدرت دارند.کلماتی که درباره خود استفاده می کنیم، ما را می سازد. به تعبیری ما محصول کلام خود هستیم. کلماتی که درباره دیگران استفاده می کنیم روابط ما را می سازد. چون هنگام تولد، ما در یک فضای از قبل آماده شده زبانی به دنیا می آییم، به نقش و نفوذ کلام آگاه نیستیم. از روی عادت از کلمات استفاده می کنیم و روی کلماتی که استفاده می کنیم هوشیار نیستیم. کلام از عوامل قدرتمند انسان است، و با همان قدرتی که می تواند ما را خلق کند، می تواند ما را تخریت هم بکند. به قول فروید ما مالک سکوت خود هستیم، ولی برده کلمات که می گوییم هستیم. هوشیاری در استفاده از کلمات، به هوشیاری در استفاده از کلماتی که برای خود استفاده می کنیم ما را از حوزه بردگی کلمات به خلق خود و جهان اطراف خود می برد. اولین گام برای استفاده کردن از کلمات دست یافتن به حرمت کلام است. هر کلامی جاری می کنیم به آن آگاه باشیم و حرمتش را حفظ کنیم. اگر وعده ای با کسی میگذارم، حرمت وعده ام را حفظ کنم و اگر قولی به خودم میدهم حرمت قولم را نگاه دارم. با حفظ حرمت کلام انسان از بندگی کلمات رها می شود و برعکس به قدرت کلام دست پیدا می کند.